Bob Van de Putte speelt het spel van de kunst volgens zijn zelf verzonnen spelregels, want zonder regels geen spel. Zonder toeschouwers geen medespelers en dus ook geen spel.
Hij heeft eens:
- een brandend paard door het donker geleid,
- een auto vol aarde gestort en gaatjes in het dak geboord,
- expres een decor doen instorten,
- een weekend alleen maar gestapt en slakken gegeten,
- een houten paard gemaakt dat steigerde telkens als er iemand binnen kwam,
- een week op een stadsplein rondgehangen, hout verzameld, met passanten een rijdende boot gemaakt en die dan door de straten, met omstaanders-hulp, weggetrokken,
- ontdekt dat bijna elke ruimte onzichtbare spinnenwebben tegen het plafond heeft en dat je er confetti in kan hangen,
- gearresteerd geweest voor graffiti en een andere keer voor te wild dansen,
- in het depot van het SMAK, in de kist van Christo gekropen,
- een volledige meubelcollectie gemaakt, uit alleen maar appelsienkistjes,
- gekleed in een roze tutu het uitgeschreeuwd voor een gans café en applaus gekregen,
- van een badkuip een overzetdienst gemaakt,
- veel gehad aan de gesprekken met een zelf getekend manneke,
- een grote vrachtwagen gesnipperd papier op mijn koer laten storten,
- een ganse dag (nep) wapens verkocht (voor echt geld) aan verschillende schoolpoorten,
- een drijvend eiland gespeeld, een prins met een vijs in zijn buik en een hamburgerverkoper met een boodschap,
- door de ogen van een bison zijn ontmoeting met een 5-jarige gezien,
- een deur ingesmeerd met honing,
- met 25 kinderen én een reus in de supermarkt geweest,
- een ganse avond in een kartonnen doos rond gebuiteld,
- met een heleboel mensen in het midden van de straat gelopen, gehuld in emmers, wastobbes en boodschappentassen.
